mercredi 3 mai 2017

Timpesta 2017 : U Lanceru

Una nuvella di Don Matteu Santini


- Hè bè di scriva o Tiligò, ma i to parolli mi parini essa stati stampati nant’à Star Wars, nò ? Capiscu ch’è tù possi essa passiunatu com’è tanti da i viaghja landani in i custillazioni scunnisciuti da no, ma quantunca, a noscia pianeta oghji hè chjuca chjuca vista da u spaziu, ci si cunnosci ugni palmu di tarra asciutta è Google hà cartugrafiatu i fundala marini di l’uciani è ancu quiddi di a fossa li Mariani à i cunfini chinesi. Hè pinibuli di veda ti scriva sempri st’unichi parolli « Socu u to babbu ! Socu u to babbu ! » Sort’à pena da Dark Vador, puttana miseria ! 

- Scuseti mi o Monsieur, ùn socu micca comu possu mintuà ciò chì ghje’ campu à notti tempu. Dapo a tragedia, u duttori chì m’eti prisintatu m’hà datu unipochi di midicini ma ùn li piddu più chì mi tombani. Quandu i piddu, ùn ci la facciu più à arrizzà mi è socu abbambanatu da a mani à a sera, t’aghju a pena in capu, a vodda di renda chì basta ! Ùn li piddu più. Inveci, da quandu stocu senza sti rubbacci, u me spiritu viaghja è mi porta in i me rughjona, quiddi chì m’ani vistu nascia è crescia. Rivigu a me mamma. Carina… Mi manca, sapeti…

- Hè nurmali quissa u me masciu. A partenza di una mamma hè una firita prufonda chì u tempu solu pò variscia.

- Ùn hè micca morta mamma. Socu eu chì mi ni socu andatu… è dopu u me mezu frateddu, stu vituparatu, l’hà spusata.

- Ma chì hè issa storia ? Ùn aghju lettu nudda di quissa nant’à u to cartulari midicali ! Aò ! Arresta i to cunarii o Tiligò !

- Ùn arrestu nudda, hè virità ! È ghje’ mirè, mi socu quasgi missu cù a soia a mamma… a prima moglia di babbu. 

- Popopopò ! O Tiligò, t’aghju da fà un raportu carabinatu ! Sè sbucculatu di ciarbeddu, sè !

- Manc’à pena. Ùn sapeti nudda di mè. M’eti ricuparatu da migranti in Piantaredda è m’eti imparatu u corsu di modu intensivu chì vuliati pruvà à tempu i qualità di cori di u Guvernu di Corsica è a capacità di st’isula à fà populu. Ma di mè stessu, n’eti poca primura, di mè ùn sapeti nudda. Ùn mi criditi micca, tutti quant’è vo seti. Ind’è mè, a parolla vali monda mirè… fora pà u me babbu chì era un beddu buciardu, ma era cunnisciutu da tali…

- Prima di ricuarà ti in Bonifaziu, i nosci sirvizii t’aviani identificatu in Gregia, nant’à un isulottu. Pensani ch’è tù sè scalatu nant’à qualchì barcaccia turca è ch’è tù veni da a Sirìa. U to cartularu dici chì dopu, ti sè sbarrazzatu solu solu di un gruppu di Daesh in u rughjonu di Benghazi è chì, navighendu cù qualchì scappaticci, ha fattu u traghjettu cù una barca antica à a vela triangulari, a famosa vela latina !

- Cù u rispettu chì vi devu, ùn ci seti micca ! A rialità ùn hà nienti à chì veda. Ghjeu, aghju lacatu i me loca par ritruvà à babbu, ch’ùn cunniscia micca. A me mamma hè maga. M’hà datu par viaghjà una lancia munita di un zumbronu di raza avvilinatu cupartu d’oru. Hè u stazzunaghju maestru chì l’hà fatta, sapeti…

- Ma basta basta ! Comu mi n’aghju da sorta cù sti cunarii ? O Tiligò, prova di rimetta u filu di a to vita in ordini è dì mi comu ti ni sè ghjuntu quì à rompa mi i cugliona cù i to stodii di merda chì mi facini mantacà !!! 

- Ciò chì ghje’ sogu di u me passatu, sò i me sonnia chì a mi dicini. Ma puri, ùn sò micca sonnia. Ghje’ viaghju nant’à u mari, à a vela quatrata, micca triangulari ! Chì hè issa tuntia ? Socu natu nant’à un’isula chì si chjama in a me lingua Eea. U me babbu hà imprignatu à mamma è si n’hè andatu à ritruvà i so loca è a so moglia. Hè longa a cumpagnìa di i peda purcini ! Mamma m’hà datu amori è pruvenda fin’à l’ità di quindici anni. Ghje’ mi campaia cù l’amichi à caccighjà è à piscà. Ma quantunca, u me babbu mi mancaia. Frasturnaia à mamma par sapè qual’era, induv’era, ma bò, ùn a mi vulia micca dì, di paura chì ghje’ scappessi à ritruvà lu. Ma à quindici anni po, ùn mi pudia più ritena. Er’un omu è mi tuccaia à fà ciò chì ugni urfagnu hè in brama di fà : ritruvà u so babbu. Mamma mi dissi qual’era è u locu induva si truvaia. U ghjornu stessu, andai à veda i me amichi par licinzià li ma ùn volsini. Erani amichi, capiti ? Volsini vena incù mecu. Ed hè cussì ch’è no ci missimi in viaghju nant’à a barca ch`è vo mi parlaiati nanzi. U mari sapeti, ùn hè micca solu stu liquidu chì l’omu pensa d’avè ammaistratu. U mari hè un cavaddu. È quandu seti in groppa, vi tocca à cavalcà. O li santi dii ! Er’à trottu sarratu nant’à stu mari, a sciuma di l’animali mi vinia in u muccichinu, è filaia a bestia undulendu senza sfiattà. Ma si pisò a timpesta. I cavadda t’ani a paura di l’arciniti mirè. Cuminciò di notti u cavaddu neru à saltichjà com’è un caprettu, à dà colpi di spinu di più in più forti, fiuroci… Ci scavalcò nant’à un rinaghju è mi racummandu à i santi dii d’avè salvu i nosci viti di disgraziati, chì ancu a barca si ni surtì senza dannu. Ma aviamu persu a noscia pruvenda è i rigali par babbu. Aviamu da dumandà aiutu… A prima casa scontra si chjudì, a sigonda dinò. Tandu mi scappò a pacenzia quant’à i me cumpagni. Presimu a dicisioni d’arrubà. Soldi, manghjusca, ughjetti di valori… Tuttu ciò chì ci cascaia à manu. I donni l’ingannaiamu, l’omini i tumbaiamu, com’è chjappi da una tuntìa diunisiacca. Ma a festa ùn durò tantu. Omini armati privinuti da qualchì paisanu ghjunsini fin’à sta marina in focu. U capimachja era barbibiancu è ghje’ sapia chì par fà fughja l’altri mi tuccaia à tumbà à iddu. A me lancia sdrigiò u celi è si ficcò in a so spadda. I me cumpagni daghjìani di punta è taddu contr’à quidd’altri sbira. M’avvicinai da l’omu chì raghjìa. A firita ùn era murtali ma u vilenu… L’omu misciaia da u capu è sintìa a vita chì l’abbandunaia. Chersi u nomu di quali u tumbaia. 

- « Mi chjamu Telegonu ». L’ochja di u murrenti si stiddoni di sangu. 

- « Telegonu… Natu luntanu. Tiresia u strolacu a m’avia ditta… Ghjeu socu Udisseu è socu u to babbu. Socu u to babbu… »
Ci strinsimu forti, lascendu i nosci pienta ricopra stu sangu chì caghjaia avà nant’à a so spadda. U distinu avia cundannatu u babbu ad essa tumbu da u fiddolu è stu fiddolu era eu, culpitu da u cilestu. 
Issendu babbu è fiddolu di natura divina par via di i nosci mammi, i dii adduniti in cunvegnu ci fecini una pruposta. I carti lu puteri si duviani riurganizà. Babbu pudia andà à ritruvà u so amori Circea, ma pà u sempri. Ùn volsi. Ghje’ pudìa spusà a mamma di Telemaccu, a moglia di babbu. Chì ni ? Ma ch’idda sia ! Telemaccu inveci, u me mezu frateddu vituparatu accittò di spusà a me mamma Circea, l’amori di babbu. 
Erani cumplitamenti abbambuliti da l’idromeli i dii. Fubbi eu u solu à chera un’antru distinu. Tandu, trà dui scaccanati è dui rucciati di nettari, i dii ci fecini iss’altra pruposta. Sia l’immurtalità nant’à l’ucianu vivu, cundannati à cumpariscia ad ugni epica di a storia com’è andaciani malvisti è casticati, sia a morti. Babbu sciglì di mora, chì n’avia una tichja di scumbuliscia nant’à u mari. Ghjeu u disgraziatu, feci un’altra scelta... Hè cussì chì m’eti trovu, sbavacciulendu è scasciatu cumplitamenti à fior’ di rena. Fendu mi scriva in issa lingua viva ch’hè u corsu, m’eti parmissu di risanà par via di sti parolli chì da tandu scrivu in ugni scartafacciu ch’è vo mi purghjiti : « socu u to babbu… socu u to babbu ».

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire