jeudi 15 février 2018

Cuncorsu Chjuditura 17/18 : U disgraziatu

Un testu di Stella Sala


Hè un paesu tranquillu, la ghjenti si cunnoscini bè, ci hè pochi cunflitti. Ci hè una piazza incù un lavatoghju, una funtanedda. Tutti si ritrovani in u caffè, U Rataghju, pà scumparta una stonda di risa, bia un bichjeri di vinu, è avè riflissioni nant'à i cosi di a vita. Mi piaci monda sta piazza. Postu nant’à una cullina, u paesu hè abbastanza maiori, pudemu veda u mari. 

Hè u me paesu, quissu di a zitiddina, aghju fundatu a me famidda quì. Dapoi trè anni, m'ani lacatu solu, ni sò tutti fughjiti in un buffulu di ventu. Avà stani in Parigi, socu divurziatu. Marc'Andria è Ghjuvanni, i me dui fiddoli, facini studii. Mai mi dani nutizii. Allora socu quì, sempri à u stessu locu, à cinquanta dui anni, sin'à a fini di a me vita, solu. 

Aghju un tarrenu maiori pà a me ghjacara nera è pataffiuta, Bughjana. Ùn mi sentu più di sorta pà veda la ghjenti, sortu solu pà cumprà i me sigaretti. Di più, ùn aghju più travaddu. M'arrizzu, biu u caffè, accendu una sigaretta, è un altra... sin'à una dicina. Sortu Bughjana in u tarrenu, vocu à scumbatticcià un pocu in a me rimissa. Toccu meziornu, facciu budda l'acqua pà i pasti, fumendu, manghju incù a me ghjacaruccia cara. Sentu à qualchissia chì marchja sin’à a porta. Ogni volta, aghju a spiranza chi sta parsona sichi Marc’Andria o Ghjuvanni… Ma hè solu u fattori. Aviu cumpratu nant’à internet dui rottili di scotch, è qualchì funi. Ùn hè micca ciò ch’e’ vuliu, i funi sò troppi curti. Piddu trè o quattri sigaretti pà calmammi. A notti fala, fighjolu i infurmazioni nant’à Via Stella. À nov’ori, ci voli à andà à a rimissa pà metta i pulpetti com’è tutti i seri. È dopu, vocu à chjinammi. 

U lindumani, eccu una bedda ghjurnata di branu. Dicidu di fà una piccula spassighjata suttu à u paesu incù Bughjana, pà falla sorta un pocu da u tarrenu. Quandu ricoddu, scontru à Maria, una vechja di u paesu. M’hà dittu chì tuttu u mondu circaia a fiddola di Bastianu, quissu chì t’hà U Rataghju. A nutizia m’angoscia. Entru in casa, approntu u ripastu, mi spicciu d’arricà i pulpetti à a rimissa. In casa, mi mettu in u lettu, ma ùn aghju mancu chjusu l’ochji di a nuttata. Mi scitu versu sei ori di mani, piddu una sigaretta è mi mettu davanti à u caminu, pinsendu à a me famidda. 

Vocu à cumprà i sigaretti, Anghjulu, u vindidori, mi parla dinò di sta femina sparita. Dicidu di rientra in casa prestu. D’un colpu, sentu brioni, curgu à troncachjavetta. Ghjuntu davanti à u cataru, piddu un bastonu, apru a porta di a rimissa. Mi fighjola, l’ochji tarrorizati. Li piddu a so ciuffa bionda, li docu un colpu à a canteghja, fala sicca. Fighjolu s’idda hè sempri in vita. Aghju a spiranza ch’ùn farà più tazzu. Ricoddu à sarrà u purtonu. In casa, lampu un colpu d’ochji pà veda sì ùn ci hè nimu fora, nanzi di chjuda balconi, finestri è chjuditura. Mi mettu davanti à u caminu à rifletta. 

Più l’ori passani è più mi dumandu s’e’ l’aghju da tumballa. Provu di dorma, i me pinseri m’affocani, u soffiu forti, u sudori sgucciulighja nant’à a me faccia… ùn ni possu più. Falgu u tarrenu, pinnatu in manu, pianu, apru a porta, hè scitata. Vocu versu idda, mi pricura d’ùn tumballa micca. D’un gestu siccu, li muzzu a cannedda. U sangui cummencia à schizzà…

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire