mercredi 3 mai 2017

Timpesta 2017 : U maceddu di Sand Creek

Una nuvella di Nicolas Rey

Hè a so ultima statina, a sà. Hè pusatu à modu cunfurtevuli in a so carreca, sutt’à u portacu. U soli hè maestru in u celi chjaru è un currenti d’aria passa sutt’à a so camisgia russa. Prova d’ùn addurmintassi pà prufittà à u massimu di ‘ss’ultimi stondi, di a vista annant’à i piani in faccia à a so casa. Malgradu i sforzi i so ochji si chjudini senza ch’iddu poschi fà nudda. I so musculi s’allentani è s’addurmentani.

U so ghjacaru abbaghja à u luntanu, ribomba in u so capu. È po l’intunazioni scambia, l’abbaghji s’avvicinani è diventani aggrissivi. Apri l’ochji, u tempu s’hè annivulatu, a so tarrazza hè duvintata bughja, l’alitu hè ghjacciatu. S’alza lentamenti è s’avvicina da a balustrata, circa di veda u so ghjacaru. Hè culà accant’u riu. C’hè qualcosa in acqua, hè sicura, u ghjacaru ùn si ferma. « Ùn s’avarà da calmà ? Ublicatu d’andà à affunallu à quistu arburi ». Fala i trè marchji è s’avanza in u campu. U ghjacaru cuntinuighja d’abbaghjà, di curra siguitendu u riu. Ghjunghji à a sponda. « Vidi bè ch’ùn c’hè nudda ! » ma u so sguardu s’aggancia a una forma chjara è allungata sutt’à l’acqua. S’avvicina. Ciotta a mani in acqua, u riu arrussisci, risorti subitu a so mani è a fighjola. Hè pulita. U ghjacaru pienghji è rincula di qualchì metru. Dicidi di ciuttà a mani in acqua una siconda volta è ricuparighja un ughjettu. Hè una piuma, sta volta a so mani hè carca à sangu. A sà bè ciò ch’idda significhighja, a sapia ch’ùn pudaria finiscia a so vita senza riciuttà in ‘ssu sunniacciu.

Faci più di sissant’anni ch’idda s’hè passata. À ‘ssa epica, a guerra civili era in cursu, è iddu era un ghjuvanottu appena isciutu da l’aduliscenza. Erani cinqui di a so famidda a campà in ‘ssa camara pulvarosa. Si cuntintaia d’un lettu in l’angulu, trà un vechju armariu chì un dumandaia chè à cada è a finestra da indu si vidia u carrughju principali di ‘ssu paisacciu persu in pienu Coloradò. Pà pagà l’affittu aviani stallatu una strapunta ch’iddi appighjunaiani à la ghjenti di passaghju o à qualchì briaconu ch’ùn sapia indu andà. U so babbu si n’era andatu dapoi uni pochi d’anni, quand’ avia intesu parlà d’un filonu d’oru in i Rocky Mountains, purtendusi sin’à l’ultimu centimu ch’era risparatu. L’uccasioni d’andassini s’hè infini prisentata ancu par iddu, era un ghjornu d’austu. Facia qualchì tempu chì u rumori si sintia, circaiani i vuluntarii in Denver pà ingagiassi è scaccià l’indiani. 

In a fila, ci hè tutta a rimigna di u Coloradò. Davant’à iddu, un culossu chì parla una lingua incapiscitoghja, una butteglia di whisky in manu, si gratta a panza è s’arrabia contr’à a lintezza di u muvimentu. L’aspittera dura a maior’ parti di a matinata, u soli pichja forti è l’odori d’alcolu di u so vicinu a rendi ancu più pinibuli. Avali li tocca à passà, mancu una quistioni da u tippu in uniformu, u fighjola drittu in l’ochji, ùn lu lenta di u sguardu. È po’ s’alza è u boca, « a sai ind’è chì tù t’ingagi, o ghjuvanottu ? Mammata ùn ci sarà annant’à u campu di battaglia ». Senza da veru aspittà una risposta, li dumanda di fà una cruci annant’ à a carta. È cussì s’hè ingagiatu pà centu ghjorni in u terzu rigimentu. L’ubbiettivu di u rigimentu si n’impippa, ciò ch’iddu sà hè ch’iddu si ni và da u so lucacciu, a so vita cumencia avà.

Guasgi trè mesi sò passati è mancu una scaramuccia. Ùn li fermani chè pochi ghjorni nanzi di vultà à a vita civili. U rigimentu hè duvintatu a risa di i saloon di Denver, u « Bloodless Third », disprizzatu in tuttu u Coloradò. L’ambienza hè pisanti è u culineddu faci u massimu pà evità chì a truppa si lampi nant’u primu tippu scuntratu, com’è lupi ridiculizati è famiti annant’ un ossu. L’inguernu hè dighjà quì. Una mani, u culineddu Chivington riunisci l’omini pà dalli l’ordini di marchjà versu Fort Lyon, indu c’hè un campamentu d’indiani. Iddu com’è l’altri, impara a nutizia cù gioia è fiertà. « Ani da veda ciò ch’iddu hè u terzu rigimentu di vuluntarii, ani da veda sì no’ ùn semu boni chè à tirà in aria ». Com’è sì una scusa era nicissaria, riapri a so butteglia di whisky, in ‘ssu duminiu al menu avarà prugrissatu. 

Ghjunghjini in Fort Lyon, u ghjuvanottu entri in u bastimentu è si laca sculiscià u longu di u muru in un agnu di a stanza. I so affari sirvinduli di strapunta, s’addurmenta una bedda parti di a serata. Hè un calciu chì u scita, « arrizzati mucciconu, è spicciati di vena ». S’alza è righjunghji a corti. In u fondu nant’ un palcu impruvisatu u culineddu sbracciculighja : « Amichi ! Piddareti i scalpi è ancu quiddi di è ziteddi, parchì ùn isminticheti chì i larvi facini pidochji ! » sciaccamanighja è moghja d’alligria. Chivington pesa a mani, dumanda u silenziu, è d’una voci calma, concludi : « Avali, o masci, ramintetivi di i nosci donni è ziteddi assassinati. Priparetivi, ci n’andemu ». Inghjir’à iddu, colpi di focu sò tirati, u rigimentu hè prontu. Ricoddi i so affari è i carca nant’à u so cavaddu, primurendusi di tena manenti u so fucili è a so butteglia. A banda si metti in marchja mentri chì hè ghjà annuttatu. U grossu Jim ch’ùn hà micca lacatu u so whisky dapoi a vighjilia, prova com’iddu pò di guidà a culonna. Dopu à avè scambiatu di dirizzioni parichji volti, s’addurmenta briacu nant’à u so cavaddu. « Sin’à a fini emu da stinzà ? ». U culineddu dicidi finalmenti ch’iddu sarà Robert, unu stripusgiu, chì i guidarà sin’à u campamentu. S’iddu hè bè una mità d’indianu, ghjunghjarà sin’à i soi.

A matinata hè ghjacciata. I nivuli sò bassi, u soli ùn hè ancu à affaccà ma i ditagli cumenciani à cumpariscia. À mani dritta, calmamenti, curri u fiumu Sand Creek. A truppa hà presu pusizioni à nant’ à a crista chì supranighja è avvinghji a cintinaia di tippì di u campamentu di Black Kettle. L’omini sò impacenti di trafulicà pà a cullina, iddu hè pirsuasu ch’hà da supraviva, di tutta manera quali u pudaria tumbà ? I guerrieri indiani sò andati a caccighjà. À u luntanu, à fiancu à u fiumu, un’ indiana hè isciuta da u paesu è viaghja in dirizzioni di l’acqua. Hè à ‘ssu mumentu chì u culineddu, cù a so voci chì sciappittighja, dici : « car’ amichi, à a fini di a sittimana vultareti ind’è vo’. Ma nanzi muscetimi ch’aghju arrulatu omini curaghjosi, pronti à difenda u so onori, a so famidda è a so tarra. Amichi, socu impacenti di sguazzà in u sangu. À l’attaccu è ùn rispareti à nimu ». I cavaddi si lampani in a pendita à mezu à i brioni d’alligria, certi sbiotani i so rivolvari. Black Kettle chì vinia versu i suldati pà calmalli è pà spiigalli ch’erani sutt’à a prutizzioni di Fort Lyon, si volta è fughji davanti à a carica scema. U ghjovanu metti una stonda à parta, po’ pidda un rispiru tamantu è si lampa à u so turnu in a pendita. L’aria ghjilata schiaffa u so visu, a so mani manca stringhji i briddi, è a so mani dritta hè posta annant’à u incasciu di a so carabina Spencer. Davanti, i primi cavaglieri sò dighjà in u campamentu indianu. Certi entrini à sciabula in manu in i tippì. U ghjuvanottu pidda a so carabina è sparà senza fighjulà, spara quant’è un dimoniu, suminendu a morti in u campamentu. A so cavalcata diavulesca hè solamenti frinata pà ricarcà a Spencer o bia qualchì buccillata di whisky. Passa parichji ori cussì, sin’à evacuà tutta ‘ssa frustrazioni di trè mesi, sin’a avè a spadda indulurita. Avali si senti u curaghju d’entra in un tippì. Drintu ci so dighjà trè omini. Un suldatu, in u fondu, à mez’à i cuperti, hè in traccia di viulà un’ indiana, briunendu impressu à idda è minendula. Un altru, à mani dritta, apri u ventru d’una donna incinta è sparghji in tarra i so trippi è u fetu, com’è s’iddu circava qualcosa in a civa di a disgraziata. U ghjovanu risorti fora, è rendi.

Hè in fini di matinata chì l’omini cumenciani à alluntanassi da u campamentu, à a ricirca da quissi chì fughjini. Iddu ùn pensa chè à truvà un sceffu pà piddalli u so scalpu, o almenu a so scuffia. Viaghjendu scontra trè omini ritti inghjir’à un corpu da dund’ì u ciarbeddu esci è sculiscia lentamenti annant’à l’arba. « Eh tù ! sè un bon tiradori, hè sicura. Dimmi ghjà un pocu, u vidi quistu culà, in traccia di scappà ? ». Dui centu metri più luntanu c’hè un zitidduchju chì si strascina, fughjindu u più prestu ch’iddu pò, tarrurizatu. « dui scalpi pà quiddu chì u tuccarà » dici u maiò di a banda. « Umbeuh, mi pari bè pagatu l’affari » cumenta u bruttu, cù un accentu irlandesu incapiscitoghju. Faci cuddà u so fucili è spara, ma troppu curtu. U terzu prova anch’iddu ma troppu à dritta. « Tocca à tè, o ghjuvanottu ». Fala di a so muntura, si metti inculiatu è posa u so govitu sopra u so vinochju pà essa stabuli. Appoghja dilicatamenti nant’à l’arconu, senti a modda cumprimassi è u colpu spara. Una schizzata di sangu scappa da u corpu di u disgraziatu. « Poh ! Sè beddu più forti chè ‘ssi dui mattaghjati chì mi servini di cumpagni ». Dopu à avè liatu i dui capidderi sanguinosi à u so cavaddu, ricodda è sigueta l’avanzata.

Quandu a stanchezza u chjappa è ch’iddu cumencia à vultà versu u campamentu, vidi una tacca nera vicinu à u fiumu. Faci accillarà u so cavaddu è ricunnosci a trinca d’un indianu. Avanza in u mentri chì l’altru s’avvicina da l’acqua, si vidi avali a scuffia ch’iddu t’hà suttu u bracciu. Devi essa unu di i sceffi, forsa ancu Black Kettle. S’iddu ghjunghji à l’altru latu sarà à l’appossu sutt’à l’arburi. Hè capaci à tuccallu, a sà. Pidda a mira ma ghjustu un pocu più altu par cumpinsà a distanza, è spara. L’indianu s’abassa, ma si ridrizza è, zanchighjendu, ghjunghji sin’à l’altra sponda. Dillusu d’avè fiascatu cussì à vicinu, dicidi quantunqua d’andà sin’à u fiumu. Li si pari chì l’indianu avissi fattu cascà qualcosa. Prima ùn trova nudda, allora s’avanza di più. In u fundu di l’acqua, vidi tandu una piuma, incagnata trà dui petri. 

Tanti anni dopu, si ritrova dinò à mez’à stu riu, è ùn riesci à sminticà. Quiddu ghjornu ch’iddu cridia di duvintà un omu.

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire