samedi 10 février 2018

Cuncorsu Chjuditura 17/18 : L’assaltu di i Titani

Un testu di Simon Favard

Eru ind’è mè, duranti una bedda ghjurnata di vaghjimu, faciu i ligni cù a me suredda daretu à u muru. Pudiu senta l’aceddi chì cantaiani, u celi era fattu à pani, a campagna impiuta di l’aienti chì cantaiani pa avè u curaghju di travaddà a l’arghja, fà a tribbiera. Una ghjurnata nurmali in u nosciu paesu furtificatu. Quandu semu vultati in u paesu, aviamu vistu l’aienti chì travaddaiani nant’à a custruzzioni è l’accunciamentu di u muru. U capu di a furtificazioni m’hà dumandatu ciò ch’e’ vuliu fà quandu ùn sariu più un ziteddu. Aghju rispostu ch’e’ vuliu appartena à l’armata. Stu gruppu cunteni i suldati i più curaghjosi, l’eroi di u nosciu paesu, impignati sin’à a morti pà difenda a noscia libartà. Ma ghjeu, ùn pensu micca com’è l’altri, ùn voddu micca stà drintu à sti muri, a libartà ùn hè micca di stà è aspittà chì a morti ghjunghi. U travaddu di l’aienti di l’armata hè di andà contru à i Titani è di tumbà li fora o drintu u muru. Dopu i ligni, semu firmati deci minuti ind’è mè, emu vistu à mamma chì cusgìa. Emu bitu un colpu è ci ni semu andati, era l’ultima volta ch’e’ aghju fighjulatu à mamma cù u so surrisu pienu di gioia è d’alligria. 

A campana ribomba, l’armata hè vultata. Tutti l’aienti si sò adduniti in a corti pà veda u risultatu di a so spidizioni. Aghju vistu i suldati, marchjaiani cù una faccia impaurita, capicalati, erani spavintati. Mi ricordu di una minnana chì hà dumandatu induv’era u so bisfiddolu. U generali l’hà musciatu u bracciu di u so bisfiddolu è hà dittu : « Sta salma hè a sola partita chì no’ emu ritrovu d’iddu. » Mi n’invengu chì a minnanna piinghjia è mughjaia. U nosciu mondu hè pienu di tristezza è di miseria, l’aienti campani cù a paura è u tremulu chì un ghjornu, i Titani sciappessini stu muru chì hè a noscia sola difesa. In u stessu ghjornu, eru in a corti di u paesu cù i me amichi, parlaiamu di ciò chì ci pudia essa daretu stu muru chì ci inchjirchja. À un mumentu, i nivuli si sò arristati di movasi è si sò abbughjati. Aghju intesu un tazzu chì trimulaia com’un sismu. Aviu capitu chì i Titani aviani sciappatu è francatu u muru. Socu vultatu ind’è mè pà truvà à mamma. Quandu so’ ghjuntu ind’è nò, aghju vistu un titanu… Maiori… Di vinti metri o menu. Eru pitrificatu. Hà maciddatu i so ossa nanzi d’ingutta la, piena di sangu. Stu ghjornu quì ziffra a cascata di u muru è a fini di l’umanità. 


Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire